Ten, kto zaprzecza Bogu, czyni siebie Bogiem.

Ten, kto zaprzecza Bogu, czyni siebie Bogiem.
Głupi. Głupi.

Człowiek nie może przewyższyć Boga.

W swojej egzystencji Bóg jest jedyny i absolutny.
W swojej egzystencji ja również jestem jedyny i absolutny.

Kiedy człowiek zaprzecza Bogu, nie może uciec od popełnionych grzechów.
Na wieki wieków.

Ponieważ nie ma nikogo, kto by mu przebaczył.
Ponieważ nie ma nikogo, kto by mu przebaczył.
Nie można sobie samemu przebaczyć.

Nawet jeśli zdobędzie się moc Boga, stanie się ona wrogiem, jeśli nie można jej kontrolować. Ważna jest nie moc, ale dusza, która kontroluje moc.

Kto nie ma siły, by się powstrzymać, zginie przez zdobytą moc.

Człowiek nie może przewyższyć Boga.

Bóg jest bytem, który przekracza samego siebie. Bytem, który przekracza prawo i bezprawie, dobro i zło, piękno i brzydotę.

Ciało ludzkie nie zna rangi, piękna ani brzydoty. Odbyt nie jest niski, głowa nie jest wysoka. To człowiek uważa odbyt za brudny, a głowę za szlachetną.

Mówi się, że rzuca się perły przed wieprze, ale kot nie zdradza swoich towarzyszy dla złotych monet. Świnia nie zabija swoich towarzyszy dla pereł. Kto zna prawdziwą wartość, człowiek czy kot i świnia?

Bóg jest miłością.
Bóg jest przebaczeniem.

Bóg oddala się od człowieka z powodu nienawiści, urazy, zazdrości, kłótni, zazdrości, lenistwa, chciwości, pychy, próżności, kłamstwa, samolubstwa, nieszczerości, niewierności, zdrady, okrucieństwa.

Bóg zesłał człowieka na ten świat z błogosławieństwem.